เป้าหมายสูงสุด ของเกษตรกรรมไม่ใช่การเพาะปลูกพืช

                 
               ครั้นที่คบคิดเรื่องราวที่นำให้ตัวเองเข้ามาสู่วิถีเกษตร คงเป็นเพราะความคิดตื้นๆของผมกระมั้งที่ ตั้งคำถามเพียงง่ายๆด้วยความโง่เขลา ทำไมทองถึงมีค่านัก ประโยชน์ที่เห็นก็เพียงเครื่องประดับหาใช่อะไรอื่นเลย ใครเป็นคนบอกว่ามันมีค่ากันนะ ถ้าให้เลือกเงินกับทองตอนนั้นผมเลือกเงินแน่นอนเพราะสามารถชื้อของเล่น ขนมได้มากมาย พอโตขึ้นมาราคาทองก็ขยับขึ้น อาหารก็แพงขึ้นเมือ่ก่อนครั้นที่ผมยังเด็กสามารถชื้อลูกอม 3 เม็ดบาทได้ ก๊วยเตี๋ยวถ้วยละ 10- 12 บาทตอนนี้ไหนมา 30 บาทแล้ว ในเมื่อเราทุกคนต้องพิ่งอาหารวันละ 3 คาบอยู่แล้วทำไมผมต้องหาเงินมาชื้ออาหารด้วยละ ทำไมไม่ปลูกกินเอง ไปเป็นเกษตรกรดีกว่าา คิดง่ายเสียกระไร่

                  แล้วครั้งที่ผมจับจ๊อบครั้งแรกในการลงมือทำเกษตร โอ่วเหนื่อยมากทำแป๊บเดียวไม่ไหวแล้ว พี่ที่เขาทำเกษตรมาก่อนก็หัวเราะ ก็เอ๊งกลัวดำซะขนาดนั้น เหงื่อมันก็ออกหมดตัวสิ ในความที่จริงใจยังรักสำอางกลัวแดด ผมใส่ถุงมือ เสื้อแขนขาว หมวกคลุมหน้า และเร่งรีบทำ หามารู้ที่หลังว่าเกษตรนั้นเขาค่อยๆทำไป เหมือนเราวิ่งๆทางไกล ที่ไม่จำเป็นต้องสปีด ช่วงนั้นผมก็เริ่มศึกษาเกษตรด้วยความโชคดี พี่ชายที่ทำงานด้วยกันเป็นหนอนหนังสือก็ได้แนะนำให้อ่านหนังสือของ มาซาโนบุ ฟูกูโอกะ ไม่ต้องชื้อเลยแกมีให้อ่าน ผมก็อ่านเกือบทุกแขนง แต่ผมอ่านหนังสือเล่มนี้ ใช่เหรอเกษตรเหมือนหนังสือปรัญชาชีวิตเลย เมื่ออ่านจบผมเฮ้ย!! ใช่วะ นี้เเหละแนวทางที่ผมค้นหาใช่แล้ว มันต้องแบบนี้ เกษตรธรรมชาติ ต้องขอบคุณหนังสือเล่มนี้ที่เปิดโลกให้ผมอีกครั้ง

 

ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เข้าสู่วงการเกษตรและค้นหาตัวเอง ได้มาเจอหนังสืออีกเล่มที่น่าสนใจ ในความหนังสือเป็นเหมือนนิทานชาดก แต่ผมอ่านแล้วมันแฝงปรัญชาอย่างหนังสือ ของ มาซาโนบุ ฟูกูโอกะ เลย

ร่างกายของเธอทั้งหมด จากปลายปีกหนึ่งสู่อีกปลายปีกหนึ่ง ไม่ใช่อะไรอื่น ... 

จริงๆแล้วเป้าหมายของชีวิต คือการเรียนรู้ตัวเอง ฟังดูง่ายแต่ความหมายนั้นยิ่งใหญ่มาก คุณผู้อ่านละครับคิดว่าจริงๆแล้วความหมายที่ว่าเราเกิดมาเพื่ออะไร คืออะไร ^^